The Assassination of Margaret Thatcher – Hilary Mantel – De moord op Margaret Thatcher

Een heuse politieke rel cq landsbreed homerisch gelach kwam er (in Engeland) van het titelverhaal van deze bundel, The Assassination of Margaret Thatcher. Vanuit het Britse Hogerhuis kwam de roep om een volwaardig strafrechtelijk onderzoek naar de fictieve moord op een reeds dode persoon die in het verleden misschien of misschien ook niet zou hebben plaatsgevonden…

Gedachten aan Monty Python drongen zich op. Even zag ik het voor me: Hilary in zwart-wit gestreept pak achter tralies in een troosteloos grauwstenen cellenblok. Gaat het wel met je? mailde ik haar. Zeg je het als ik een taart met een ijzervijl erin moet bakken? Ik had me geen zorgen hoeven maken; ze is goddank even onverwoestbaar als onverbeterlijk, volmaakt zichzelf. Ondertussen wacht ik met belangstelling af wat voor uitgelezen grand cru/brouwsel/ likeurtje het fermentatieproces in Mantels brein zal opleveren nu het menselijk tekort, die wonderlijke, tragische, hilárische smet op ziel en zelfbeeld, zich weer eens in alle geur en kleur heeft laten kennen.

Maar goed, over de bundel. Aanvankelijk bestond hij net als de Engelse uitgave uit tien verhalen, maar voor het Nederlandse publiek zijn het er met het nagekomen hagelnieuwe The School of English elf geworden. Stuk voor stuk geweldige verhalen, die je zoals vaker bij Mantel het gevoel geven dat je danst op een slap koord tussen wrang (zelf)inzicht en hysterie, een studie in de manieren waarop je hart en keel kunnen samenknijpen en je maag zich in een knoop kan leggen. Op het boekvertalersblog vertel ik meer over de vertaalproblemen die ik erin ben tegengekomen.